Γλυκά της Νότιας Ασίας / South Asian sweets

Χιλιάδες καταστήματα σε Μπαγκλαντές, Ινδία, Νεπάλ, Πακιστάν και Σρι Λάνκα δεν πουλάνε τίποτα άλλο από γλυκά. Ωστόσο, εκτός της Νότιας Ασίας, ζαχαροπλαστεία με γλυκά της περιοχής είναι σπάνιο να συναντήσει κανείς.

Το ζαχαροκάλαμο παράγεται στην Ινδία εδώ και χιλιάδες χρόνια, και η τέχνη της επεξεργασίας της ζάχαρης εκεί εφευρέθηκε. Η αγγλική λέξη ζάχαρη προέρχεται από την σανσκριτική λέξη sakhar, ενώ η λέξη καραμέλα προέρχεται από την σανσκριτική λέξη Khand (jaggery), μία από τις απλούστερες πρώτες μορφές γλυκού. Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας τους, οι κουζίνες από την ινδική υποήπειρο ανέπτυξαν μια μεγάλη ποικιλία από γλυκά. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμία άλλη περιοχή του κόσμου όπου τα γλυκά να είναι τόσο ποικίλα, τόσο πολλά, ή να έχουν συνδεθεί με τόσα νοήματα, όπως στην ινδική υποήπειρο.

Σε διάφορες γλώσσες της Ινδίας, τα γλυκά έχουν πολλά ονόματα, αλλά ένα κοινό όνομα είναι Mithai (मिठाई). Περιλαμβάνουν ζάχαρη, και μια τεράστια ποικιλία συστατικών, όπως διαφορετικά άλευρα, γάλα, στερεά γάλακτος, τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση, τα βολβώδη λαχανικά, ωμούς και ψημένους σπόρους, εποχιακά φρούτα, πάστες φρούτων και ξηρούς καρπούς. Μερικά γλυκά όπως το Kheer (Ινδικό ρυζόγαλο) μαγειρεύονται, μερικά όπως το barfi ψήνονται, μερικά όπως το jalebi τηγανίζονται, και άλλα, όπως το kulfi (Ινδικό παγωτό) καταψύχονται, ενώ άλλα περιλαμβάνουν έναν δημιουργικό συνδυασμό πολλών τεχνικών προετοιμασίας. Η σύνθεση και οι συνταγές των γλυκών διαφέρουν ανά περιοχή. Τα Mithai μερικές φορές σερβίρονται μετά το γεύμα, κι άλλες φορές προσφέρονται σε γιορτές, ως θρησκευτικές προσφορές, ως δώρα στους οικοδεσπότες ή στους καλεσμένους. Τα ινδικά φεστιβάλ – όπως το Holi, το Diwali, το Eid, ή το Raksha Bhandan – τα γλυκά που καταναλώνονται είτε αγοράζονται, είτε φτιάχνονται στο σπίτι.

Πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις, γαμήλιες τελετές και θρησκευτικές γιορτές περιλαμβάνουν συχνά προσφορά τροφίμων, και οι γεύσεις των γλυκών αποτελούν ουσιαστικό στοιχείο μιας τέτοιας γιορτής.

Ιστορία

Η αρχαία σανσκριτική λογοτεχνία από την Ινδία αναφέρει γιορτές και προσφορές  mithas (γλυκό). Ένα από τα πιο πλήρες έγγραφα που σώθηκαν, με εκτενή περιγραφή των γλυκών και τον τρόπο προετοιμασίας τους είναι το σανσκριτικό έγγραφο, Mānasollāsa (σανσκριτικά: मानसोल्लास. Κυριολεκτικά, η απόλαυση μιας ιδέας, ή η απόλαυση του νου και των αισθήσεων). Αυτή η αρχαία εγκυκλοπαίδεια για το φαγητό, τη μουσική και τις άλλες ινδικές τέχνες είναι επίσης γνωστή ως Abhilaṣitārtha Cintāmaṇi (η μαγική πέτρα που εκπληρώνει τις επιθυμίες). Η Mānasollāsa γράφτηκε περίπου το 1130 μ.Χ., από τον Ινδό βασιλιά Somesvara ΙΙΙ. Σ’ αυτό το έγγραφο, τα γεύματα που περιγράφονται συμπεριλαμβάνουν ένα ρυζόγαλο με το όνομα payasam (σανσκριτικά: पायसं), η οποία είναι μια άλλη λέξη για το Kheer. Το έγγραφο αναφέρει επίσης, επτά είδη του ρυζιού.

Το Mānasollāsa περιγράφει επίσης συνταγές για golamu, ένα ντόνατ από αλεύρι σιταριού και αρωματισμένο με κάρδαμο, gharikas, τηγανητά κέικ από αλεύρι από μαυρα φασόλια και σιρόπι ζάχαρης, chhana, τηγανίτα από φρέσκο τυρί και αλεύρι ρυζιού εμποτισμένη με σιρόπι ζάχαρης, και πολλά άλλα. Το Mānasollāsa αναφέρει πολλά γλυκά που προέρχονται από το γάλα, μαζί με την περιγραφή της τέχνης του 11ου αιώνα για το πήξιμο του γάλακτος, για την παραγωγή συμπυκνωμένου γάλακτος και μεθόδους για την παραγωγή γλυκών.

Η προέλευση των γλυκών στην ινδική υποήπειρο έχει εντοπιστεί τουλάχιστον κατά το έτος 500 π.Χ., όπου οι γραφές δείχνουν την παραγωγή ακατέργαστης όσο και επεξεργασμένης ζάχαρης (Gur, vellam, jaggery / sarkara). Μέχρι το 300 π.Χ., τα βασιλικά αποθέματα της Ινδίας, περιελάμβαναν πέντε είδη ζάχαρης στα επίσημα έγγραφα. Με την εποχή της δυναστείας Γκούπτα (300 – 500 μ.Χ.), η ζάχαρη γινόταν όχι μόνο από το ζαχαροκάλαμο, αλλά και από άλλες φυτικές πηγές, όπως ο φοίνικας. Τροφές με βάση τη ζάχαρη συμπεριλαμβάνονταν στις προσφορές προς το ναό ως bhoga για τις θεότητες, η οποίες μετά τις προσευχές γίνονταν Prasād για τους πιστούς, τους φτωχούς ή τους επισκέπτες του ναού.

Ποικιλίες (σε αλφαβητική σειρά)

Barfi

Το Barfi (διαβάζεται μπάρφι) είναι ένα γλυκό, φτιαγμένο από πηγμένο γάλα (khoya) ή από συμπυκνωμένο γάλα και διάφορα άλλα συστατικά, όπως κάσιους ή κοπανισμένα φυστίκια. Υπάρχουν συνταγές όπου γίνεται χρήση διαφόρων τύπων άλευρου, όπως το besan (αλεύρι από όσπρια). Το Barfi μπορεί να αρωματιστεί με πολτούς ή κομμάτια φρούτων όπως μάνγκο, μπανάνα, μούρα, καρύδα. Μπορεί να περιλαμβάνει αρωματικά μπαχαρικά, όπως κάρδαμο και ροδόνερο.
Μερικές φορές ένα λεπτό αδρανές ασήμι ή χρυσό στρώμα βρώσιμου φύλλου τοποθετείται στην πάνω επιφάνεια του barfi για μια πιο ελκυστική παρουσίαση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εγκρίνει τα βρώσιμα φύλλα χρυσού και ασημιού με τις ονομασίες Ε175 και Ε174 αντίστοιχα. Ο ανεξάρτητος ευρωπαϊκός οργανισμός πιστοποίησης της ασφάλειας των τροφίμων, η TÜV Rheinland, έχει κρίνει τα φύλλα χρυσού ως ασφαλή για κατανάλωση. Αυτά τα αδρανή μεταλλικά φύλλα δεν θεωρούνται τοξικά για τον άνθρωπο ούτε για το ευρύτερο οικοσύστημα.

Cham-Cham

Τα Cham-Cham ή Chomchom παρασκευάζονται από συμπιεσμένο πανίρ που έχει γλυκαθεί σε σιρόπι. Είναι παραδοσιακά Μπενγκάλι γλυκά, ιδιαίτερα δημοφιλή στο Μπανγκλαντές

Chena Murki

Το Chhena murki, ή chenna murki, είναι ένα γλυκό φτιαγμένο από Ινδικό τυρί πανίρ (μια ινδική εκδοχή του τυριού cottage), με γάλα και ζάχαρη, και παρασκευάζεται σε πολλά κρατίδια, όπως η Odisha. Το γάλα και η ζάχαρη βράζονται μαζί μέχρι να πήξουν. Το τυρί πανίρ κόβεται σε κομμάτια διαφόρων σχημάτων και εμποτίζεται σε αυτό το γαλακτώδες συμπύκνωμα που προέκυψε από το γάλα και την ζάχαρη.  Μερικές φορές προστίθονται αρωματικά μπαχαρικά για να δώσουν γεύση.

Στο Μπαγκλαντές και στη Γουιάνα είναι γνωστό ως «pera».

Chikki (Ινδικό Παστέλι)

Το Chikki είναι ένα έτοιμο προς κατανάλωση στερεό γλυκό που γίνεται συνήθως από τη χύτευση ενός μίγματος ξηρών καρπών και ζεστού σιρόπι jaggery (Ινδική ζάχαρη). Η πιο συχνή μορφή είναι με φιστίκια και μίγμα jaggery. Εκτός από αμύγδαλα, κάσιους, καρύδια, σουσάμι και άλλους καρπούς, ποικιλίες chikki επίσης παρασκευάζονται από φουσκωμένα ή ψημένα ρεβύθια, φουσκωμένο ρύζι, αλεσμένο ρύζι, εποχιακούς σπόρους, καθώς και τοπικά προϊόντα όπως Khobara (κοκοφοίνικας). Όπως πολλά ινδικά γλυκά, το Chikki είναι συνήθως μια υψηλή σε πρωτεΐνες λιχουδιά.

Gajrela (Χαλβάς από καρότα)

Η Gajrela, που ονομάζεται επίσης Gajar halwa, είναι μία εποχιακή πουτίγκα, που γίνεται από καρότα. Είναι δημοφιλής στις περιοχές του κρατιδίου Παντζάμπ της Ινδίας και του Πακιστάν. Είναι κατασκευασμένο από αργά μαγειρεμένο καρότο με γκι (Ινδικό βούτυρο), συμπυκνωμένο και καραμελωμένα γάλα, mawa (khoya) και ζάχαρη. Συχνά σερβίρεται με γαρνιτούρα από αρωματικά μπαχαρικά, αμύγδαλα, κάσιους ή φιστίκια. Οι συνταγές ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή, και η Gajrela όταν μαγειρεύεται χωρίς γκι, τότε εμπεριέχει τυρί ή άλλα στερεά γάλακτος για εξελιγμένο συνδυασμό γεύσεων. Είναι κοινή στα ινδικά εστιατόρια, καθώς επίσης και ως γλυκό του δρόμου ή για συνοδεία του καφέ κατά τη διάρκεια της εποχής μετά το τέλος των μουσώνων, στις εορταστικές εκδηλώσεις της άνοιξης.

Gulab Jamun (Ινδικός λουκουμάς)

Τα Gulab Jamun είναι ένα επιδόρπιο με βάση το γάλα. Είναι δημοφιλή σε χώρες της Νότιας Ασίας όπως το Μπαγκλαντές, η Ινδία, το Νεπάλ, και το Πακιστάν. Είναι κατασκευασμένο κυρίως από khoya δηλαδή από φρέσκο πηγμένο γάλα που ζυμώνεται σε μικρές μπαλίτσες οι οποίες εμποτίζονται σε σιρόπι με άρωμα ροδόνερου.

Jalebi ή Imarti

Το Jalebi γίνεται τηγανίζοντας ένα κουρκούτι από αλεύρι σιταριού και γιαούρτι, που έχει προηγουμένως υποστεί ζύμωση και στη συνέχεια βουτώντας τα σε σιρόπι ζάχαρης. Το Imarti είναι μια παραλλαγή του jalebi, με ένα διαφορετικό μίγμα αλευριού. Συνήθως το jalebi είναι καφέ ή κίτρινο, ενώ το Imarti έχει κοκκινωπό χρώμα. Συχνά καταναλώνεται με γάλα, τσάι, γιαούρτι ή Lassi (γιαουρτοποτό). Στην κλασική σανσκριτική λογοτεχνία, τα jalebis αναφέρονται ως kundalika ή jalavallika.

Khaja

Το Khaja είναι ένα γλυκό από την Ινδία. Ραφιναρισμένο αλεύρι σίτου, ζάχαρη και λάδι είναι τα κύρια συστατικά του.
Πιστεύεται ότι, ακόμη και πριν από 2000 χρόνια, φτιάχνονταν Khajas στη νότια πλευρά των πεδιάδων Gangetic του κρατιδίου Μπιχάρ. Οι περιοχές οι οποίες αποτελούν τον τόπο καταγωγής του Khaja, ήταν άλλοτε το κεντρικό τμήμα των αυτοκρατοριών Maurya και Gupta. Επί του παρόντος, τα Khajas παρασκευάζονται και πωλούνται στις πόλεις Patna, Gaya και σε πολλά άλλα μέρη σε ολόκληρη την πολιτεία του Μπιχάρ. Τα Khajas έχουν ταξιδέψει και σε κάποια άλλα μέρη της Ινδίας, συμπεριλαμβανομένων των κρατιδίων Άντρα Πραντές και Odisha. Κατ’ αρχήν, γίνεται κουρκούτι από σιτάλευρο, khoya και λάδι. Στη συνέχεια, τηγανίζεται μέχρι να γίνει τραγανό. Στη συνέχεια, φτιάχνεται το σιρόπι ζάχαρης το οποίο είναι γνωστό ως «pak». Τα τραγανά κρουασάν στη συνέχεια βυθίζονται στο σιρόπι ζάχαρης μέχρι να το απορροφήσουν. Στην Kakinada, το Khaja είναι ξηρό απ’ έξω και γεμάτο σιρόπι ζάχαρης από μέσα κι αυτό το κάνει ιδιαίτερα ζουμερό.

Kulfi

Το Kulfi είναι παραδοσιακό παγωτό της Νότιας Ασίας, όπου αρωματισμένο γάλα συμπυκνώνεται αρχικά και καραμελωώνει με αργό μαγείρεμα παρουσία μιας μικρής ποσότητας ρυζιού ή αλεύρι από εποχιακούς σπόρους. Μόλις συμπυκνωθεί, προστίθονται πάστες ξηρών καρπών και αρωματικά μπαχαρικά, και το μείγμα καταψύχεται, σε μικρά πήλινα ή μεταλλικά δοχεία. Αυτό δημιουργεί ένα από τα πυκνότερα γνωστά κατεψυγμένα γλυκά. Συνήθως σερβίρεται μεταξύ -10 έως -15 βαθμών Κελσίου, όταν είναι πιο εύκολο να το φάει κανείς με κουτάλι. Έρχεται σε μια ποικιλία γεύσεων, όπως μάνγκο, kesar (σαφράν), φιστίκια, badam (αμύγδαλο), καρύδα και απλό. Είναι επίσης ιδιαίτερα δημοφιλές σνακ του δρόμου που καταναλώνεται τόσο σε αστικές όσο και σε αγροτικές περιοχές το καλοκαίρι, όπου πλανόδιοι πωλητές τροφίμων κουβαλάνε κατεψυγμένους σωρούς από kulfi σε ένα μεγάλο πήλινο δοχείο και παίζουν ένα συγκεκριμένο μουσικό κέρατο για να προσελκύσουν πελάτες. Αυτοί οι πωλητές είναι γνωστοί ως «kulfiwalla» (αυτός που πουλάει kulfi).

Kheer ή Payas (Ινδικό ρυζόγαλο)

Το Kheer είναι μια πουτίγκα, συνήθως από γάλα, ζάχαρη και ένα από αυτά τα συστατικά – τρούφα, ρύζι, πλιγούρι, σιμιγδάλι, ταπιόκα, αποξηραμένοι χουρμάδες, και τεμαχισμένη λευκή κολοκύθα. Είναι επίσης γνωστή ως «Payas».
Ως γλυκιά πουτίγκα ρυζιού, το Payas υπήρξε ένα πολιτιστικό πιάτο σε όλη την ιστορία της Ινδίας, ευρισκόμενο συνήθως σε τελετές, γιορτές και σε πανηγύρια. Σε πολλά μέρη της Ινδίας, οι αρχαίες παραδόσεις υποστηρίζουν ότι ένας γάμος δεν είναι πλήρως ευλογημένος αν δεν σερβιριστεί Payas (ή payasam όπως είναι γνωστό στη Νότια Ινδία) στο γλέντι κατά τη διάρκεια παραδοσιακών τελετών, όπως γάμος, γέννηση παιδιού, annaprasan (πρώτη στερεά τροφή στο παιδί), και άλλες περιπτώσεις. Εκτός από γλυκό γιαούρτι, μερικές οικογένειες περιλαμβάνουν το Kheer στο τελευταίο γεύμα, ως φιλόξενο και ευοίωνο τρόφιμο, προτού ένα μέλος της οικογένειας ή ένας επισκέπτη αναχωρήσει για ταξίδι μακριά από το σπίτι.

Laddu (Λαντού)

Το Laddu (μερικές φορές γράφεται laddoo ή laadu) είναι κατασκευασμένο από διάφορες ποικιλίες άλευρου, δημητριακά, όσπρια, σιμιγδάλι, τοπικά ή εποχιακά φρούτα, ξηρούς καρπούς, και άλλα συστατικά μαγειρεμένα με ζάχαρη, που στη συνέχεια πλάθονται σε μικρές μπαλίτσες. Το Laddu αναφέρεται σε αρχαία σανσκριτικά κείμενα ως προσφορά σε ναός, και αναφέρεται ως Ladduka. Είναι δημοφιλές σε όλη την Ινδία, εύκολο να προετοιμαστεί, και κυκλοφορεί σε δεκάδες ποικιλίες. Το Laddu φτιάχνεται συχνά εν’ όψει κάποιου φεστιβάλ, θρησκευτικής τελετής, εκδηλώσεις ή για οικιακή χρήση όπως ένας γάμος.
Ένα παράδειγμα είναι το Motichoor Ka Ladoo. Είναι ένα γλυκό σε κρατίδια όπως το Μπιχάρ, που γίνεται από ψημένες νιφάδες από αλέυρι ρεβιθιού που έχουν γλυκαθεί, αναμεμιγμένες με αμύγδαλα, που ζυμώνονται με έναν πλάστη και πλάθονται σε μικρές μπαλίτσες οι οποίες τηγανίζονται σε βούτυρο γκι. Κάθε μίνι μπάλα ονομάζεται «boondi» έχει αρκετή ζάχαρη που λιώνει σαν δροσερό γλυκό. Οι μίνι μπαλίτσες στη συνέχεια συνδυάζονται με αρωματικά μπαχαρικά και ξαναπλάθονται σε μεγαλύτερου μεγάλους μπάλες, οι οποίες ονομάζονται Motichoor Ka Ladoo. Όταν φαγωθούν, οι μίνι μπάλες προκαλούν μια έκρηξη γεύσεων σε όλο το στόμα. Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν τα Tirupati Laddu τόσο δημοφιλή, ώστε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο Laddu που διανέμονται κάθε εβδομάδα από ένα και μόνο ναό του Κυρίου Venkateswara (μορφή του Θεού Βίσνου).

Malpoa

Τα Malpoa είναι τα πιο αρχαία σπιτικά γλυκά της Ινδίας. Είναι μια μορφή τηγανίτας (από σιτάρι ή αλεύρι ρυζιού) που τηγανίζεται και περιχύνεται με σιρόπι ζάχαρης.

Narkel Naru

Το Narkel Naru είναι ένα επιδόρπιο από τη Βεγγάλη. Είναι σε σχήμα μπάλας και είναι κατασκευασμένα από Khoya / συμπυκνωμένο γάλα και καρύδα, ένα παραδοσιακό φαγητό κατά τη διάρκεια λατρευτικών προσευχών όπως η Lakshmi Puja.

Parwal Κι Mithai

Το Parwal Κι Mithai είναι ένα ξηρό γλυκό από το λαχανικό parwal, ένα είδος κολοκύθας. Το κέλυφος του parwal γεμίζεται με πηγμένο γάλα, και στη συνέχεια μαγειρεύεται. Είναι αρκετά δημοφιλής στο κρατίδιο Μπιχάρ, αλλά επίσης και σε Uttar Pradesh και Δυτική Βεγγάλη.




Pathishapta
 

 

Το Pathishapta είναι ένα επιδόρπιο Μπενγκάλι. Το τελικό πιάτο είναι τηγανίτα που είναι γεμιστή με μία γέμιση από καρύδα, γάλα, κρέμα γάλακτος, και jaggery από χουρμάδες. Αυτά τα γλυκά καταναλώνονται επίσης και στην Ταϊλάνδη.

Rasgulla

Το Rasgulla είναι ένα δημοφιλές γλυκό στην Νότια Ασία. Υπάρχει σε πολλές μορφές, όπως Kamalabhog (Πορτοκαλί rasgulla), Rajbhog (Γιγάντιο rasgulla). Το Kadamba συχνά σερβίρεται με Kheer. Μερικά είναι λευκά, άλλα κρεμώδες χρώματος, καφέ, χρυσά ή πορτοκαλί. Στο Νεπάλ ονομάζονται Rasbari. Αυτό το πιάτο γίνεται βράζοντας μικρά ζυμαρικά από chhenna και μείγμα σιμιγδαλιού σε σιρόπι ζάχαρης. Μόλις μαγειρευτούν, αποθηκεύονται στο σιρόπι που τα καθιστά σπογγώδη. Η αύξηση της περιεκτικότητας του σιμιγδαλιού μειώνει την απορροφητικότητά τους και τα σκληραίνει, δημιουργώντας μια ποικιλία υφών. Μερικά rasgulla είναι γεμιστά στο εσωτερικό με λιχουδιές, όπως ξηροί καρποί, σταφίδες, φρουί γλασέ και άλλα. Ορισμένες εκδόσεις, που ονομάζεται danedhar, απομακρύνονται από το σιρόπι και η ζάχαρη μετασχηματίζεται σε σχήματα φρούτων και άλλα δημιουργικά σχέδια. Είναι γλυκά που καταναλώνονται σε γιορτές και βρίσκονται σε πολλά μέρη της Ινδίας.

Sandesh

Το Sandesh είναι ένα γλυκό φτιαγμένο από τυρί από αγελαδινό γάλα ζυμωμένο με ζάχαρη άχνη ή μελάσα. Είναι ένα γλυκό από τα κρατίδια της Δυτικής Βεγγάλης και της Odisha. Το Sandesh έρχεται σε δύο ποικιλίες, «Norom Pak» (η μαλακότερη εκδοχή) και «Koda Pak» (η πιο δύσκολη εκδοχή). Η μαλακότερη εκδοχή, αν και πιο ήπια και θεωρούμενη ως καλύτερη, είναι εύθραυστη. Η πιο δύσκολή εκδοχή είναι σκληρότερη και συχνά πιο εύκολη στην αποθήκευση. Η μελάσα που παράγεται από τους χουρμάδες μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνει μια ειδική παραλλαγή του sandesh που ονομάζεται «Noleen Gurher sandesh» ή απλά «Noleen sandesh».

Sel Roti

Το Sel roti είναι ένα σπιτικό κυκλικού σχήματος κουλούρι ή ντόνατ από ρύζι, με καταγωγή από το Νεπάλ, που παρασκευάζονται κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Tihar (η Νεπαλική εκδοχή του Ντιβάλι ή φεστιβάλ των Φώτων), ένα ευρέως διάσημο ινδουιστικό φεστιβάλ στο Νεπάλ. Είναι κατασκευασμένο από ρυζάλευρο με προσθήκη προσαρμοσμένων γεύσεων. Παρασκευάζεται με μια ημίρρευστη ζύμη από αλεύρι ρυζιού, με προσθήκη γάλακτος, νερού, ζάχαρης, βουτύρου, κάρδαμου, γαρίφαλου και άλλες γεύσεις προσωπικής επιλογής.

Shrikhand

Το Shrikhand είναι ένα κρεμώδες επιδόρπιο που γίνεται από στραγγιστό γιαούρτι, από το οποίο το νερό αποστραγγίζεται εντελώς. Προστίθενται ξηρά φρούτα, πουρέ μάνγκο, σαφράν ή κάρδαμο και ζάχαρη, για να πάρει το επιθυμητό άρωμα και τη γεύση. Σερβίρεται παγωμένο. Είναι ένα παραδοσιακό πιάτο της Δυτικής Ινδίας

Άλλα γλυκά της Ινδίας και του Πακιστάν

Άλλα παραδοσιακά ινδικά γλυκά και επιδόρπια διάσημα σε όλη την ιστορία των ινδικών τροφίμων περιλαμβάνουν:
Mysore Pak (ένα γλυκό φτιαγμένο από γκι, ζάχαρη και αλεύρι ρεβιθιού),

Halwa (ή Χαλβάς), φτιαγμένος από αλεύρι, βούτυρο και ζάχαρη
Jangiri
Jhajariya (μια λιχουδιά από καλαμπόκι, γάλα, ζάχαρη και γκι γαρνιρισμένη με σταφίδες και καρύδια).